Bł. ks. Michał Sopoćko, moderator sodalicji i spowiednik św. Faustyny Kowalskiej
Sodalicyjne promienie Miłosierdzia w Białymstoku. Od przybycia z Wilna do Białegostoku w roku 1947 przez dwa lata, do roku 1949, do czasu rozwiązania Sodalicji w Polsce, ks. Sopoćko jest Moderatorem Sodalicji Nauczycielek. Po rozwiązaniu Sodalicji, panie nadal mają z nim swoje spotkania. Wygłasza im konferencje, służy radą i pomocą duchową i wskazuje na obszary pracy apostolskiej.
8 grudnia 1919 roku W gimnazjum imieniem Anny Jabłonowskiej w Białymstoku powstaje pierwsza Sodalicja Mariańska Dziewcząt pod wezwaniem Niepokalanego Poczęcia NMP i św. Teresy od Dzieciątka Jezus z Moderatorem ks. Aleksandrem Chodyko, prefektem szkoły, a od roku 1920 proboszczem parafii farnej i dziekanem białostockim. Następna Sodalicja Mariańska Młodzieńców w roku 1922 powstała w Gimnazjum imienia króla Zygmunta Augusta pod wezwaniem NMP Częstochowskiej i św. Kazimierza. Sodalicja Mariańska powstała także w Męskim Seminarium Nauczycielskim imienia króla Zygmunta Augusta (wrzesień 1919 rok) pod wezwaniem NMP Wspomożenie Wiernych i św. Jana Kantego. Znanymi moderatorami Sodalicji Mariańskich w Białymstoku byli księża: Aleksander Chodyko, Paweł Piekarski, Kazimierz Borżyn, Edward Mikołajun, Antoni Zalewski, Stanisław Sieluk, Aleksander Syczewski, Piotr Maziewski. II wojna światowa przerwała działalność Sodalicji Mariańskich. Zaraz po wojnie Sodalicje Marianskie mimo dużych strat w Polsce zaczęła się odradzać i szybko rozwijać.
W roku 1947 przybywa z Wilna do Białegostoku ks. Michał Sopoćko i organizuje dla członkiń Sodalicji Mariańskiej (grupa nauczycielek) spotkania formacyjne oraz rekolekcje w duchu Miłosierdzia Bożego. Dzieki staraniom ks. Sopoćki nabożeństwo do Miłosierdzia Bożego rozkwitło w Białostockiej Sodalicji Nauczycielek, choć już w latach wojny w kościele Najświętszego Serca Jezusowego na spotkaniach Sodalicji nauczycielek rozbrzmiewały modlitwy do Miłosierdzia Bożego. Orędzie Miłosierdzia Bożego kształtowało atmosferę ich życia duchowego, inspirowało do apostolstwa przez słowo, modlitwę i różnego rodzaju ofiary. Od roku 1947 przez dwa lata do roku 1949, do czasu rozwiązania sodalicji w Polsce, ks. Sopoćko opiekuje się Sodalicją Nauczycielek. Po rozwiązaniu Sodalicji, panie nadal mają swoje spotkania już jako struktura nieformalna. Szybko jednak grupa jest inwigilowana i szykanowana i nękana upokarzającymi przesłuchaniami. Panie jednak nadal w miarę możliwości utrzymują kontakt ze sobą i coraz bardziej stają się czcicielkami Miłosierdzia Bożego. Ks. Sopoćko utrzymuje z nimi żywy kontakt. Wygłasza im konferencje, służy radą i pomocą duchową i wskazuje na obszary pracy apostolskiej.
Bliską wspólpracownica ks. Sopoćki była sodaliska Maria Różycka (1900-1981), ostatnia Prezeska Sodalicji Nauczycielek, która napisała bardzo wiele tekstów poświęconych tajemnicy Miłosierdzia Bożego:
"O miłosierny Ojcze nasz i Panie,
Nad biedną Polska racz zlitować się:
Usłysz pokorne ufnych serc wołanie,
W przemożnej pieczy nasz naród miej!
Oto Twe dzieci w poniżeniu trwodze,
Do Twego tronu niosą życia ból...
Błogosław, Ojcze, tej krzyżowej drodze,
Znękane dusze do serca tul!
(...)
Niepokalna, dziś przez Serce Twoje
Do Twego Syna wznosim ufny wzrok...
Twe Miłosierdzie nasza tarczą, zbroją -
Rzuć nam snop światła w dziejowy mrok!"
(O. Mieczysław Łacek na podstawie książki ks. Stanisława Strzeleckiego pt. " Sodalicyjne promienie Miłosierdzia w Białymstoku, Białystok 2006)
