Misyjna modlitwa Matki Teresy z Kalkuty

Maryjo, Matko Jezusa, daj mi Twoje serce, tak piękne, czyste i niepokalane, tak pełne miłości i pokory, abym mogła przyjąć Jezusa w Chlebie Życia, kochać Go, jak Ty Go kochałaś, w rozpaczliwej postaci najbiedniejszego z biednych.
Matka Teresa z Kalkuty
http://www.modlitewnik.pl/misyjna-modlitwa-matki-teresy-z-kalkuty/
 
Arcybiskup Ferdinand Perier koadiutor Kalkuty (1924-1960) w związku z jej powołaniem do założenia zakonu służacego najuboższym zapytał je: "Czy nie byłoby rzeczą bardziej sprzyjającą wykorzystać jakiś rodzaj stowarzyszenia czy sodalicji?" Teresa mu odpowiedziała, że: "Życie, jakie mają wieść, osoby świeckie nie podołają" (Matka Teresa "Pójdź, bądź moim światłem", Prywatne pisma "Świetej z Kalkuty", Kraków 2008, s. 111-112)

Matka Teresa z Kaltuty

(1910 - 1997)

Ostatni list...
 
     Najdroższe Siostry, Bracia, Ojcowie i Współpracownicy Misjonarek Miłości To jest ostatni list naszej Matki, który był gotowy do podpisania, lecz Jezus postanowił zabrać naszą ukochaną Matkę tak nagle, że nie zdążyła go podpisać. Posyłam go Wam z największą miłością. Jest to ostatnie przesłanie naszej Matki - przyjmijmy je do naszych serc. 
Z gorącą miłością i modlitwą
Wasza kochająca Siostra Nirmala

Dom Matki, 5.09.1997 r.

 
Moje najdroższe Dzieci

     List ten przynosi Wam miłość Matki, modlitwę i błogosławieństwo, aby każdy z Was mógł być oddany Jezusowi za pośrednictwem Maryi. Wiem, że Matka często mówi: "Bądź tylko cały dla Jezusa za pośrednictwem Maryi", a jest tak dlatego, ponieważ Matka chce tego wszystkiego dla Was i jest to wszystko, czego Matka chce od Was. Jeżeli w Waszych sercach jesteście całkowicie oddani Jezusowi przez Maryję, i jeżeli robicie wszystko dla Jezusa przez Maryję, staniecie się prawdziwymi Misjonarzami Miłości.      Dziękuję Wam za wszystkie serdeczne życzenia, które przesłaliście na Święto Zgromadzenia. Mamy za co dziękować Bogu, a szczególnie za to, że tchnął w nas ducha Maryi, aby był on duchem naszej Wspólnoty. Pełna miłości wiara i całkowite posłuszeństwo kazało Maryi odpowiedzieć "TAK" na zwiastowanie anioła, a radość kazała jej pospieszyć, aby pomóc kuzynce Elżbiecie. Tak jest i w naszym życiu: mówić "TAK" Jezusowi i pospieszać, aby służyć Mu w osobach najbiedniejszych z biednych. Bądźmy jak najbliżej Maryi, a Ona sprawi, że duch wzniesie się w każdym z nas.
     Zbliża się szybko 10 września. Jest to dla nas kolejna wspaniała okazja, by stanąć przy Maryi, wsłuchiwać się w pragnienie Jezusa i odpowiadać na nie z całego serca. Tylko dzięki Maryi możemy usłyszeć Jezusa wołającego "Pragnę!" i tylko dzięki Maryi możemy we właściwy sposób dziękować Bogu za ten ogromny dar, dany naszemu Stowarzyszeniu. W ubiegłym roku był złoty jubileusz Dnia Powołania i mam nadzieję, że cały ten rok był i jest rokiem dziękczynienia. Nigdy nie ogarniemy ogromu daru, który został dany Matce dla Stowarzyszenia w tym dniu i nie wolno nam nigdy przestać za to dziękować. Niech naszą wdzięcznością będzie silne postanowienie, aby zaspokoić pragnienie Jezusa życiem pełnym prawdziwego miłosierdzia - miłości dla Jezusa w modlitwie, miłości dla Jezusa w naszych Siostrach, miłości dla Jezusa w najbiedniejszych z biednych - i tylko to.
     Usłyszałam teraz, że Jezus daje nam jeszcze jeden dar. W tym roku Ojciec Święty ogłosił "Mały Kwiatek" (św. Teresę od Dzieciątka Jezus) Doktorem Kościoła w 100 lat po tym, jak Jezus powołał ją do siebie. Wyobrażacie sobie? Za drobne uczynki wykonane z wielką miłością Kościół uczynił ją Doktorem, jak św. Augustyna i wielką św. Teresę! To zupełnie tak, jak Jezus w Ewangelii powiedział do jednego z tych, co usiedli na najgorszym miejscu: "Przyjacielu, przesiądź się wyżej". Trzymajmy się więc małego i podążajmy drogą "Małego Kwiatuszka" w wierze, miłości i radości, a wypełnimy przyrzeczenie Matki, że damy świętych Kościołowi. 

http://adonai.pl/swieci/?id=121 

Bł. Matka Teresa z Kalkuty - sodaliska i misjonarka

Agnes Gonxha Bojaxhiu urodziła się 27 lipca 1910 roku w Skopje. Była jednym z trojga dzieci. Jak sama mówiła, wszystko zaczęło się w 1922 r. Będąc w szkole, wstąpiła do Sodalicji. W tym czasie jugosłowiańscy jezuici przyjęli propozycję pracy w archidiecezji kalkuckiej. Jeden z braci został wysłany do Kurseong. Stamtąd wysyłał entuzjastyczne listy dotyczące terenu Misji Bengalskiej. Listy te były regularnie czytane na spotkaniach Sodalicji. Pod ich wpływem Agnes postanowiła zostać zakonnicą i poświęcić się działalności misjonarskiej w Indiach.

 
Bł. Matka Teresa z Kalkuty
 
Agnes Gonxha Bojaxhiu (czyt. Ganż Bojadżiu) urodziła się Matka Teresa urodziła się 26 sierpnia 1910 r. w należącym wówczas do Serbii mieście Skopje (obecnie stolica Macedonii). Dano jej imię Agnieszka. Była trzecim, najmłodszym dzieckiem w katolickiej rodzinie Albańczyków Mikołaja i Drane Bojaxhiu (czyt. Bojadżiu). Polakom łatwo zapamiętać datę urodzin Matki Teresy: święto Matki Bożej Częstochowskiej, 10 lat przed urodzeniem Karola Wojtyły. Jej ojciec Kole był zamożnym kupcem i działaczem niepodległościowym, rzekomo otrutym przez przeciwników politycznych. Była jednym z trojga dzieci. podwaliny przyszłego apostolatu Agnieszki kształtowały się pod wpływem pobożnej matki i jej przywiązania do wartości niematerialnych: życzliwości, hojności oraz współczucia dla ubogich i słabych i ojca Koli Bojaxhiu, który uczył dzieci miłości do bliźnich, zwykł im mawiać: "moje dzieci, nie bierzcie do ust nawet kęsa, jeśli wcześniej nie podzielicie się z innymi"..
Modlitwa stanowiła integralną część ich życia rodzinnego. Codziennie wieczorem zbierali się na wspólną modlitwę, a regularne odwiedzanie miejscowego kościoła było dla nich ogromnym duchowym oparciem. Od najmłodszych lat z rodziną co roku pielgrzymowała do stóp Madonny z Czarnogóry.  
Najpierw chodziła do szkoły przyklasztornej, a potem do państwowej. Mając 5 lat przystąpiła do I Komunii św. Umiała grać na mandolinie i była ogólnie muzykalna - śpiewała z siostrą w chórze parafialnym przy kościele Najświętszego Serca Pana Jezusa. Była świetną organizatorką i siłą napędową wszelkich akcji. Odkryła też w sobie dar przekazywania wiedzy innym. Kochała poezję i sama też pisała, a jej dwa felietony ukazały się w miejscowej gazecie. Myślała o karierze literackiej lub muzycznej. Zawsze była dość chorowita i miała słabe płuca.
Będąc w szkole przyklasztornej, wstąpiła do Sodalicji. W tym czasie jugosłowiańscy jezuici przyjęli propozycję pracy w archidiecezji kalkuckiej. Jeden z braci został wysłany do Kurseong. Stamtąd wysyłał entuzjastyczne listy dotyczące terenu Misji Bengalskiej. Listy te były regularnie czytane na spotkaniach Sodalicji. Pod ich wpływem Agnes postanowiła zostać zakonnicą i poświęcić się działalności misjonarskiej w Indiach. 
*****
"Byłam jeszcze mała, miałam dwanaście łat, gdy po raz pierwszy zapragnęłam całkowicie należeć do Boga". W odkrywaniu drogi życiowej pomagał jej ojciec Jambrekowic - jezuita pracujący w parafii Skopje. Opowiadał on sodalisom i parafianom o działalności misyjnej Towarzystwa Jezusowego. Czytał płomienne listy misjonarzy pracujących wśród biedoty w archidiecezji kalkuckiej, które pomogły Agnieszce dokładnie określić swe powołanie - chciała być misjonarką. Słuchająca tych listów Agnieszka Bojaxhiu zrozumiałą swoje powołanie, wybrała drogę trudną i zaszczytną - zapragnęła być misjonarką. Ta decyzja nie była prosta ani oczywista. Lecz, jak później sama powie, nie chciała zostać zakonnicą i stłumiła w sobie ten głos. Burzyła jej wcześniejsze plany dotyczące kariery, rozwijania swoich zdolności pisarskich i muzycznych, wymagała też rezygnacji z założenia własnej rodziny. To chyba było dla niej najtrudniejsze wyzwanie. Decyzja ta nie przyszła jej łatwo. "Niewątpliwie stoczyła wewnętrzną walkę, ponieważ wszystko wskazywało na to, że była bardzo przywiązana do swojej rodziny i chciała kiedyś mieć własny dom i dzieci". Wiedziała, że wstępując do zakonu misyjnego, będzie musiała żyć z dala od rodziny, przyjaciół i ojczyzny.
***** Zgłosiła i nawiązała kontakt z irlandzkimi loterankami, ponieważ pracowały one w misji. W 1929 r. jako osiemnastoletnia dziewczyna wstąpiła do Zgromadzenia Sióstr Matki Boskiej Loretańskiej i wyjechała do Irlandii, a następnie do Indii. W latach 1928-48 uczyła geografii w St Mary's High School w Kalkucie, gdzie pracowała jako nauczycielka, a później dyrektorka w katolickiej szkole dla dziewcząt w Kalkucie. W czasie, gdy zajmowała się dziewczętami w szkole prowadzonej przez zgromadzenie sióstr indyjskich pod wezwaniem św. Anny nauczyła się języka bengalskiego. Wtedy też nastąpiło pierwsze jej zetknięcie się z chorobami i ubóstwem, kiedy to uczennice szkoły, członkinie Sodalicji Mariańskiej, odwiedzały czasem chorych w szpitalach i ubogich slumsach w Motijhil.