SODALICJE MARIAŃSKIE
 
Etapy formacji wg tajemnic Maryi

Aspirantura - Zwiastowanie
Aspirantura to pierwszy okres bycia w Sodalicji Mariańskiej. Aspirant poznaje w tym czasie historię Sodalicji, zapoznaje się z jej ustawami i obowiązkami i Patronami Sodalicji. 


Kandydatura- Nawiedzenie
Kandydat, nie będąc jeszcze członkiem Sodalicji, stara się żyć życiem Sodalicji. Uczestniczy już w zebraniach, ale bez prawa głosu. Po tym okresie, składa ślubowania sodalicyjne, zawierzając się Matce Bożej i stając się pełnym członkiem Sodalicji. 


Członkowstwo - Narodzenie i następne
Sodalis korzysta z pełni praw i przywilejów Sodalicji Mariańskiej; żyje i formuje swoje człowieczeństwo według wzoru Maryi w jego czterech wymiarach: duchowym, umysłowym, emocjonalnym i fizycznym.
Formacja całego człowieka na wzór Maryi

w wymiarze duchowym:
Miłość do Jezusa!

Sodalis na wzór Maryi szuka Jezusa, kocha Go, przestaje z Nim. Umacnia tę miłość poprzez częstą Mszę św., Komunię św., adorację Najśw. Sakramentu, codzienne 15-minutowe rozmyślanie, modlitwę i coroczne rekolekcje.

w wymiarze umysłowym:
Akceptacja Woli Bożej!

Sodalis bezwarunkowo zgadza się na urzeczywistnienie się planów Bożych w swoim życiu. Mówi we wszystkim Bogu fiat (niech się tak stanie). Poszukuje prawdy m.in. przez częste czytanie Pisma św. i studiowanie nauki Kościoła.

w wymiarze emocjonalnym:
Radość życia!

Sodalis kształtuje w sobie ducha radości, promieniuje pokojem. Kształtuje wrażliwość uczuciową. Uczy się panowania nad emocjami. Ćwiczy się w cnotach: odpowiedzialności, pracowitości, uczciwości, czystości. Chętnie bierze udział we wspólnych spotkaniach

w wymiarze fizycznym:JA – troska o siebie! Sodalis równocześnie aktywnie dba o swoje zdrowie, o wypoczynek, prowadzi higieniczny styl życia.
Hufiec Maryi!

Cześć Ci o Matko, Ty Najlepsza nasza!
Cześć Ci o Maryjo, zawsze, wszędzie cześć!
Do wiejskich chatek, w pałace, poddasza,
Chwał Twą Pani, my będziemy nieść!

Z radością w duszy, co się jasno żarzy
W biedny, zgnębiony śmiało pójdziemy w świat.
Złożymy o Pani u stóp Twych ołtarzy
Najczystszych uczuć naszych bujny kwiat.

Będziemy głosić, żeś Ty Matką ludzi,
A my Twe dzieci, winniśmy Ci cześć!
W ich smutnych sercach miłość się rozbudzi,
Imię Twe będzie ich przez życie wieść.

Szeregi nasze pójdą w bój zwycięski,
Nie wiedząc nawet co to trud i znój.
Z Twoją pomocą nie zaznamy klęski,
Bośmy Twe dzieci, bośmy hufiec Twój!

Nie daj nam spocząć wprzód nim serca bratnie
Nie zaczną Tobie równym rytmem bić.
Nie wytchniemy dotąd, aż serce ostatnie
Wielbić Cię będzie i kochać i czcić.

Aż stanie Legion, a my w przedniej straży,
Będziemy sztandar Twój wysoko nieść,
Aż w ludzkich piersiach wiara się rozżarzy
I popłynie światem cześć Maryi!
Cześć!

Anka, sodaliska z Krakowa(Cześć Marji 4/1935, s. 81)

Sodalicja Mariańska


Sodalisi tworzą „rodzinę maryjną”, „której treścią i duszą była Matka”. 

Potwierdzają ten cel „Ustawy Zasadnicze Sodalicji Mariańskich” z roku 1910: Sodalicje Mariańskie […], wyrabiają sodalisów na wybitnych chrześcijan, stosownie do stanu swego szukających tak własnej doskonałości, jak zbawienia i udoskonalenia bliźnich, a dzielnie walczących w obronie Kościoła Chrystusowego przeciw wysiłkom jego wrogów.


Do walki, do obrony wiary, miały stanąć kształtowane w Sodalicji Mariańskiej oddziały: „konsekwentnych, oświeconych … katolików, całym sercem oddanych sprawie królestwa Bożego, niezachwianie wierzących, że pod sztandarem swej pani – zwyciężą”.

Sodalisi to wyborowy zastęp gorliwych czcicieli i sług Matki Bożej. Sodalicja to „piękna rycerska gwardia Matki Bożej na zbawienie wielu tysięcy, jako ochrona niewinności młodzieńczej, jako szkoła cnoty i świętości dla rożnych stanów; ku zgryzocie i złości tego świata, który ludzi odwozi od Boga, ale ku radości Kościoła świętego i ku czci Najwyższego”.

Sodalicja jest „na pierwszym miejscu szkołą pogłębienia religijnej wiedzy”. 

„Sodalicja w młodzieży wyrabia charakter silny przez naukę najzdrowszej pedagogiki Jezusa Chrystusa; wyrabia w niej wolę przez jej własną pracę, bez musu z góry, w działaniach najszlachetniejszych miłości Boga i bliźnich”.

„Sodalicja powinna być kuźnicą mocnych duchów, silnych charakterów, odważnych czynem i słowem jednostek, które, przepojone duchem Chrystusa, wzmocnione ideałami mariańskimi, pójdą na podbój dusz, hen ku zwycięstwu”.

Jedna z dominujących cech to „pogoda umysłu” i „równowaga ducha”. To zaufanie Opatrzności Bożej, że Ona wszystkim kieruje, że chce tylko dobra dla człowieka. To cecha przeciwstawna „zgorzknieniu” i „pesymizmowi”. Ta cecha dodaje urokowi sodalisowi.

Już same ideały sodalicyjne dają możliwość rozwoju cech indywidualnych sodalisa „w jej najwyższych przejawach”. 

Sodalicja rozbudza w młodych sodalisach „ducha wiary i poświęcenia, pracy nad wyrobieniem w sobie siły charakteru, odwagi przekonań, ducha inicjatywy, zdrowej samodzielności i wytrwałości”.

Młodzi powinni być przeniknięci tego rodzaju pobożnością i miłością Bożą, by sami z siebie dążyli ku zdobywaniu dobra i pełnili je, aby kiedyś z pożytkiem dla bliźnich tymi cnotami błyszczeli, które nabyli w latach nauki.

Sodalicja wyrabia w młodzieży przede wszystkim „solidarność i życzliwość pełną poświęcenia”, uczy „obowiązkowości i poczucia odpowiedzialności za swoje czyny”, zaprawia ich „do oszczędności i do życia trzeźwego i czystego”, urabia ich „na dobrych synów Kościoła św. i Ojczyzny”.
Jak młody człowiek stał się sodalisem, to był tym sodalisem później jako: rolnik, rzemieślnik, czy jako wojownik w chorągwi pancernej, czy huzarskiej, czy był wojewodą, czy senatorem, mieszczaninem, czy szlachcicem, ziemianinem, urzędnikiem, dygnitarzem, a nawet królem.
Kreator www - przetestuj za darmo